Namaste!

JAAAAAAAH!!! Ik ben er hoor! Na een 25-uur durende reis heb ik mijn eindbestemming gehaald. Gister vertrok ik, na mijn eerste chauffeursrit in regen en donker, vanaf Schiphol met support van mijn afscheidscommittee. Het was erg fijn om iedereen nog even een knuffel en een kus te geven, al is het altijd wel een raar moment dat stiekem eigenlijk veel te kort duurt! Ik had me voorgenomen geen traantjes te laten, maar blijkbaar ben ik toch niet zo'n bikkel. Toen ik eenmaal door de douane heen was(ze hielden me trouwens nog tegen vanwege een schaartje dat schijnbaar in mijn toilettas zat en waar ik niets vanaf wist...daarom moesten jullie zo lang zwaaien :P) was het ook meteen over. Ik had en heb er onwijs veel zin in!

De trip via Londen en Abu Dhabi was goed te doen. Ik voelde me toch wel een beetje ongemakkelijk toen ik op Abu Dhabi aankwam. Daar liep ik dan in de fata morgana met een modern jasje: wierook, arabieren in complete outfit en vrouwen geheel gesluierd. Ik was blij dat ik niet helemaal uit te toon viel,ik was namelijk niet de enige blanke. In het vliegtuig heb ik een Nepalese man ontmoet die werkt voor Amnesty international. Daar heb ik de hele tijd mee zitten babbelen toen het vliegtuig naar Kathmandu vertraging had, welliefst drie uur. Het was erg interessant te horen hoe hij dacht over de situatie in Nepal. Ook heb ik gevraagd of hij niet graag in Europa wil wonen vanwege alle luxe, maar hij zei gelukkig te zijn met wat hij heeft: zijn familie, een goede baan en zijn stad Kathmandu.

Mijn aankomst in Kathmandu was heel bijzonder. Vanuit het vliegtuig kon je het himalaya gebergte zien, zo mooi! Jammer genoeg was er wel wat bewolking, de foto's zijn niet helemaal gelukt. Ook heb ik kunnen genieten van de view op de jungles en de sawa's. Toen ik uit het vliegtuig stapte, was het net alsof ik thuis kwam. De mensen zijn heel vriendelijk hier! Wel vind ik het erg om te merken dat toeristen in alles worden voorgetrokken. Ik werd bij de visumcontrole uit de rij gehaald zodat ik eerder geholpen kon worden. Heel apart!

Twee mannen van het hotel waar ik nu verblijf (hotelnepalencouter geloof ik zo uit mijn hoofd)kwamen me ophalen met de auto. Wel gaaf als iemand met een naambordje je staat op te wachten! Alleen wat ben ik blij dat ik hier niet hoef te rijden! Het is echt een onwijze chaos, ik heb nog nooit zoveel getoeter gehoord en zoveel auto's en motoren naast elkaar gezien op smalle, slecht onderhoude wegen. We werden trouwens meteen aangehouden door de politie, de chauffeur kreeg een boete vanwege het niet dragen van een gordel. Ook hier zijn ze uit op geld! ;)

Het viel me meteen op dat Kathmandu een arme stad is. Ik ben nu in de wijk Thamel en ze zeggen dat dit vergelijkbaar is met de Westerse wereld, maar ik zie dat niet echt. De huizen in de buitenwijken waren ook meer krotten. Het is nog wel een beetje wennen in de stad. Ik word inderdaad vreemd aangekeken. Gelukkig zijn er heel veel andere internationale vrijwilligers hier (ik heb er al een aantal gespot en gesproken!), dus ze zijn wel wat gewend geloof ik. Maar je voelt je wel raar als je meer dan een kop boven iedereen uitsteekt en er wel anders uit ziet. Ik moet maar snel Nepalese kleding gaan shoppen! hihi

Ik heb trouwens echt een relacte hotelkamer! Twee persoonsbed, uitzicht op de binnentuin en zelfs een douche en toilet (het toiletpapier ontbreekt al, dus het is een mooie overgang naar geen wc...). De mensen in het hotel zijn erg vriendelijk. Ik had geloof ik al sjans met een Nepalees maar hij heet geen dalai van voren en lama van achter, dus ik zal niets uitspoken ;) Ik kreeg wel mijn eerste kopje Nepalese thee van hem aangeboden. Heel erg wennen! Ik ben toch meer van de Hollandse thee geloof ik...

Zo ik begrijp nu waarom iedereen altijd van die lange verhalen typt. Je krijgt zoveel nieuwe indrukken! Ik zal er maar weer eens een eind aan brouwen. Ik wil jullie bij deze nog even bedanken voor alle lieve briefjes en cadeautjes. Die kan ik wel gebruiken! Volgens mij is het namelijk best af en toe even eenzaam hier. Al komt Peter mij dinsdag al vergezellen dus dat is wel nice! Vanaf dan begint ook mijn inburgeringscursus. Ik hoop dat de uren een beetje snel voorbijgaan. Ik ben namelijk zo moe (ik heb echt helemaal nietgeslapen) maar ik wil nog niet gaan slapen anders heb ik een onwijze jetlag. Ik moet trouwens weer naar het hotel zie ik, om Prakash (de man die het project runt) te ontmoeten. Ik heb hem al aan de telefoon gehad en hij klonk erg vriendelijk en zijn engels was supergoed! Ik heb er alle vertrouwen in!

Nou lieve mensen, tot mails!

kussie kris